-
1 rozkaz
m (G rozkazu) 1. (polecenie) order, command- z rozkazu generała on the orders of the General- aż do otrzymania dalszych rozkazów until further orders- wydawać rozkazy to give orders a. commands- wydać rozkaz zrobienia czegoś to order sth to be done- łamać rozkazy to breach (the) orders- wypełniać a. wykonywać rozkaz to carry out a command a. an order- słuchać czyichś rozkazów to obey sb’s orders- nie będę słuchał jego rozkazów I won’t take orders from him- kapitan dał rozkaz marszu/do marszu the captain gave the command to start marching- żołnierz zgłosił się w sztabie po rozkazy the soldier reported to headquarters for orders- twoje życzenie jest dla mnie rozkazem żart. your wish is my command- mam rozkaz pilnowania drzwi my orders are to guard the door- mam rozkaz nikogo nie wpuszczać my orders are not to let anybody through2. Komput. command- zmienił rozkaz w pamięci komputera he altered the command in the computer’s memory- □ rozkaz dzienny Wojsk. order of the day- rozkaz wymarszu Wojsk. marching orders■ być pod czyimiś rozkazami to be under sb’s command a. orders- być na czyjeś rozkazy to be at sb’s command- mieć kogoś pod swoimi rozkazami to have sb under one’s command- pod swoimi rozkazami miał cały pułk wojska he had the whole regiment under his command- oddać się/zaciągnąć się pod czyjeś rozkazy to put oneself/enlist under sb’s command- rozkaz! a. według rozkazu! yes, Sir!* * *rozkaz! — WOJSK yes sir!
* * *mi1. (= polecenie) order; rozkaz wymarszu marching orders; cofnąć rozkaz revoke an order; wydać rozkaz give an order; wykonać rozkaz obey an order, carry out an order; wykonywać czyjeś rozkazy take orders from sb; na czyjś rozkaz l. z czyjegoś rozkazu by order of sb; być na czyjeś rozkazy be at sb's command; być l. służyć pod czyimiś rozkazami be under sb's command; rozkaz to rozkaz orders are orders, an order is an order; twoje życzenie jest dla mnie rozkazem your wish is my command; rozkaz! wojsk. ( do mężczyzny) yes, Sir!; ( do kobiety) yes, Ma'am!; żegl. aye aye, Sir!.2. komp. instruction, command.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozkaz
-
2 rozkaz rozka·z
-
3 wykon|ać
pf — wykon|ywać1 impf vt książk. 1. (zrobić) to carry [sth] out, to carry out- wykonać rozkaz to carry out an order- wykonać doświadczenie na myszach to perform an experiment on mice- zespół w terminie wykonał plan the team executed the plan on time2. (wytworzyć) to make- artysta wykonał rzeźbę w glinie the artist made a sculpture out of clay3. (odtworzyć) to perform- orkiestra wykonała dwie symfonie Mozarta the orchestra performed two symphonies by MozartThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykon|ać
-
4 ka|zać
pf, impf (każę) vi 1. (polecić) to order- kazać komuś coś zrobić to tell sb to do sth- rób, co ci każą do as you are told- dowódca kazał wykonać rozkaz the commander told us/them to carry out the order2. (zmuszać) to force, to make- kazał na siebie czekać he kept me/us waiting, he told me/us to wait for him- nie każ się prosić, opowiadaj don’t make us beg for it, tell the story3. (wymagać) to demand, to require- dobre wychowanie każe ustępować miejsca starszym kobietom good manners require us to give up our seat to elderly women- jak zwyczaj każe as custom requires a. dictates ⇒ nakazać4. pot. (zamówić) to order- kazał sobie podać dużą kawę he ordered a big cup of coffee- kazała sobie skrócić/zwęzić spódnicę she told them to shorten/take in the skirt■ kazać się komuś kłaniać to ask sb to remember one to sb- kazał pan, musiał sam przysł. to keep a dog and bark oneself- pan każe, sługa musi przysł. not to be one’s own masterThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ka|zać
-
5 wykonywać wykon·ywać
-uję, -ujesz; pf -aćvt -
6 polecenie
-nia, -nia; gen pl -ń; nt( rozkaz) command, order; ( rekomendacja) recommendation* * *n.1. (= nakaz) command, order; wykonać polecenie carry out an order; na czyjeś polecenie by order of sb; stosować się do czyichś poleceń follow sb's orders.2. (= rekomendacja) recommendation; godny polecenia recommendable; z czyjegoś polecenia on sb's recommendation.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > polecenie
-
7 polece|nie
Ⅰ sv ⇒ polecić Ⅱ n 1. (rozkaz) order- polecenie służbowe an official order from one’s boss- dostać a. otrzymać polecenie, żeby nikogo nie wpuszczać to get a. receive an order not to let anybody in- wypełnić a. wykonać polecenie to carry out an order2. Komput. command- program nie wykonał polecenia the program did not execute the command3. sgt (rekomendacja) recommendation- przyjęliśmy go do pracy z waszego polecenia we gave him the job on your recommendation- □ polecenie wypłaty Fin. a draftThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > polece|nie
См. также в других словарях:
rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… … Słownik języka polskiego
wykonać — dk I, wykonaćam, wykonaćasz, wykonaćają, wykonaćaj, wykonaćał, wykonaćany wykonywać ndk VIIIa, wykonaćnuję, wykonaćnujesz, wykonaćnuj, wykonaćywał, wykonaćywany, rzad. ndk I, wykonaćam, wykonaćasz, wykonaćają, wykonaćaj 1. «wprowadzić w czyn,… … Słownik języka polskiego
wykonywać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wykonywaćnuję, wykonywaćnuje, wykonywaćany {{/stl 8}}– wykonać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, wykonywaćam, wykonywaća, wykonywaćają, wykonywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odmówić — posłuszeństwa a) «nie wykonać rozkazu, polecenia»: (...) żołnierze wielu pułków, które otrzymały rozkaz pójścia do ataku, odmówili posłuszeństwa. J. Pajewski, Historia. b) «o częściach ciała, narządach, urządzeniach: przestać działać,… … Słownik frazeologiczny
odmawiać — Odmówić posłuszeństwa a) «nie wykonać rozkazu, polecenia»: (...) żołnierze wielu pułków, które otrzymały rozkaz pójścia do ataku, odmówili posłuszeństwa. J. Pajewski, Historia. b) «o częściach ciała, narządach, urządzeniach: przestać działać,… … Słownik frazeologiczny
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
kazać — ndk a. dk IX, każę, każesz, każ, kazał 1. «wydawać rozkaz, polecenie; żądać, polecać, nakazać» Kazać komuś coś zrobić, coś wykonać. ◊ Kazać się komuś kłaniać «przesyłać ukłony; forma pozdrowienia kogo za pośrednictwem innej osoby» □ Kazał pan,… … Słownik języka polskiego
spełnić — dk VIa, spełnićnię, spełnićnisz, spełnićnij a. spełń, spełnićnił, spełnićniony spełniać ndk I, spełnićam, spełnićasz, spełnićają, spełnićaj, spełnićał, spełnićany 1. «wykonać coś (zwłaszcza obowiązki, funkcje, zadania), wywiązać się z czegoś;… … Słownik języka polskiego
ściśle — ściślej 1. «gęsto, ciasno» Pisać ściśle. Deski przylegały ściśle do siebie. Półki były ściśle zapełnione towarem. przen. «bezpośrednio, silnie, nierozerwalnie» Temat ściśle związany z wydarzeniem. Ściśle związać się z miejscem pobytu. 2.… … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
wypełnić — dk VIa, wypełnićnię, wypełnićnisz, wypełnićnij a. wypełnićpełń, wypełnićnił, wypełnićniony wypełniać ndk I, wypełnićam, wypełnićasz, wypełnićają, wypełnićaj, wypełnićał, wypełnićany 1. «uczynić coś pełnym, nalać, nasypać, nakłaść czegoś w coś do… … Słownik języka polskiego